4 obiekty z listy światowego dziedzictwa UNESCO na terytorium Białorusi

Źródło: mirzamak.by.

UNESCO jest wyspecjalizowaną agencją w systemie ONZ, która została założona w listopadzie 1945 roku. Promuje pokój, dobrobyt i dialog międzykulturowy poprzez edukację, naukę, kulturę, komunikację i informację. Obecnie, zgodnie z informacjami na stronie internetowej instytucji, członkami UNESCO jest 167 państw. Białoruś dołączyła do UNESCO w 1954 roku.

Miejsca światowego dziedzictwa kulturowego i przyrodniczego UNESCO na Białorusi

Puszcza Białowieska

Jest to jeden z największych lasów w Europie, który przetrwał do dziś w stosunkowo nienaruszonym stanie. W czasach starożytnych, gdy nadchodziły wiosenne powodzie, obszar wokół Puszczy Białowieskiej zamieniał się w ogromne morze, nad którym niczym wyspa górował las, dokąd zwierzęta uciekały przed powodziami.

Według starożytnych kronik Puszczę zamieszkiwało plemię Jatwiagów. Zajmowali się łowiectwem, rybołówstwem i napadali na sąsiednie ziemie. Pochodzenie Jatwiagów nie zostało w pełni ustalone. Niektórzy naukowcy uważają ich za Litwinów, inni za Słowian, jeszcze inni identyfikują ich jako migrantów z wybrzeża Morza Czarnego.

Bogactwo dzikiej przyrody sprawiło, że Puszcza Białowieska stała się ulubionym miejscem polowań szlachty. Od niepamiętnych czasów polowali tu książęta Wielkiego Księstwa Litewskiego i królowie Rzeczypospolitej, carowie rosyjscy, urzędnicy partyjni i głowy państw socjalistycznych.

W 1992 roku, decyzją UNESCO, najlepiej zachowany obszar plantacji wysokopiennych Puszczy Białowieskiej został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa Ludzkości.

Zespół zamkowy w Mirze

Pierwsza wzmianka o Mirzu pochodzi z 1434 roku, a w latach 20. XVI wieku właścicielem tego terytorium został Jerzy Illnicz, pod rządami którego rozpoczęto budowę zamku w Mirze.

Powodów budowy było kilka: obrona przed najazdami Tatarów krymskich oraz przed feudalnymi sąsiadami, z którymi rodzina była skłócona, czy chęć uzyskania tytułu hrabiego Świętego Cesarstwa Rzymskiego – a do tego niezbędny był kamienny zamek.

Rodzina Jerzego posiadała Mir przez 40 lat, ale w tym czasie nie udało im się ukończyć budowy zamku. Wnuk założyciela zamku zapisał hrabstwo swojemu kuzynowi Mikołajowi Krzysztofowi Radziwiłłowi „Sierotce”. W ten sposób Mir stał się rezydencją Radziwiłłów.

Zespół architektoniczno‑kulturalny rezydencji Radziwiłłów w Nieświeżu

Budowa kamiennego zamku w Nieświeżu związana jest z działalnością Mikołaja Krzysztofa Radziwiłła „Sierotki”. Postanowił on wznieść potężną twierdzę, która dobitnie świadczyłaby o wielkości rodu. Prace rozpoczęły się w latach 1582‑1583 i zostały ukończone do 1600 roku. Nowy zamek stał się jedną z najwspanialszych twierdz Wielkiego Księstwa Litewskiego. 

Z polecenia Mikołaja Radziwiłła „Sierotki” wzniesiono kościół Bożego Ciała. Budowa trwała sześć lat. Projekt opracował włoski architekt Jan Maria Bernardoni, za wzór posłużył kościół Il Gesu w Rzymie.

Źródło: niasvizh.by.

Południk Struvego

Południk Struvego został nazwany na cześć rosyjskiego astronoma – Wasilija Jakowlewicza Struvego. Składa się z łańcuchu 258 trójkątów, które tworzą sieć triangulacyjną, i 265 głównych punktów pomiarowych.

Został stworzony w celu zbadania kształtu Ziemi i zweryfikowania danych dotyczących jej wielkości. Łuk rozpoczyna się na wybrzeżu Morza Barentsa, a kończy w pobliżu wybrzeża Morza Czarnego w południowo‑zachodniej Ukrainie. Całkowita długość wynosi 2 820 kilometrów.

Łuk przebiega przez terytoria Norwegii, Szwecji, Finlandii, Rosji, Estonii, Łotwy, Litwy, Białorusi, Ukrainy i Mołdawii.

Na terytorium Białorusi 5 najlepiej zachowanych obiektów zostało wpisanych na listę UNESCO: Czekutsk, Leskowicze, Osownica w obwodzie brzeskim oraz Łopaty i Tupiszki w obwodzie grodzieńskim.

Źródło: mirplaneta.com.