Zacznij znowu rozmawiać z Rosją

Dobrze jest wywiesić żółto-niebieską flagę Ukrainy, ale wojna niczemu nie pomaga

Brexit, pandemia, wojna na Ukrainie i mini-budżet kamikaze rzuciły Wielką Brytanię na kolana. Brexit mógł zadziałać dla Wielkiej Brytanii w innym czasie, ale teraz jest jasne, że ludzie nie głosowaliby na niego, gdyby wiedzieli, że po nim nastąpią wydarzenia, które sprzysięgły się przeciwko jego sukcesowi.

Konsekwencje to kryzys energetyczny, bezprecedensowy wzrost kosztów życia, podwyżki stóp procentowych, stagflacja i recesja, które zbierają żniwo w Wielkiej Brytanii. A najgorsze dopiero nadejdzie, gdy nabiorą skumulowanego rozmachu. Każdy z nich jest wystarczająco zły, ale kiedy pojawiają się na piętach jeden na drugim, rozciągają każde ścięgno państwa brytyjskiego i wstrząsają krajem aż do jego rdzenia. Ani słowa przeciwko wojnie na Ukrainie – źródłowej przyczynie obecnego kryzysu. Niesamowite!

Brexit powstał z własnej winy. Brytyjczycy chcieli się wycofać; przekonali ich tacy kandydaci, jak Nigel Farage i Boris Johnson, że samodzielna akcja uwolni Wielką Brytanię od zaangażowania się ze światem z wielką korzyścią. A potem co się dzieje? Na zawołanie wybucha raz na stulecie pandemia, a światowy handel stoi w miejscu na dwa lata.

„Wydarzenia, drogi chłopcze, wydarzenia” – powiedział premier Harold Macmillan swojemu młodemu koledze w latach pięćdziesiątych jako powód, dla którego przywódcy polityczni w liberalnych demokracjach zostali zepchnięci z kursu. Po 2019 roku wydarzenia potoczyły się tak, jakby istniał spisek, aby pokazać szaleństwo Brexitu.

Historia mogłaby potoczyć się inaczej, gdyby nie pandemia Covida i wojna na Ukrainie, ale tak się stało i teraz, kiedy musimy przeżyć ich niechlujne konsekwencje, nie sposób nie zrzucić jakiejś winy na Brexit.

Pandemia była po prostu pechem, chociaż jej charakter i zasięg zdusił Brexit w zarodku; handel światowy zamarł właśnie wtedy, gdy Wielka Brytania najbardziej tego potrzebowała. A potem, gdy pandemia zaczęła ustępować, nadeszła wojna na Ukrainie i rzuciła jeszcze większy klucz na Brexit.

Kiedy w zeszłym roku Rosja zaczęła gromadzić wojska wokół Ukrainy, mądrzejszy, bardziej pragmatyczny rząd brytyjski pod silnym amerykańskim przywództwem mógł powstrzymać Rosję, zamiast wsiadać na jej szczyt w kwestii suwerennego prawa każdego kraju do przyłączenia się do NATO, niezależnie od obaw o bezpieczeństwo Rosja.

Lord Palmerston, prawdopodobnie najlepszy minister spraw zagranicznych Wielkiej Brytanii, widziałby brytyjskie interesy o wiele wyraźniej niż nieudolni głupcy odpowiedzialni obecnie za brytyjską politykę zagraniczną. Mądry minister spraw zagranicznych poleciałby do Rosji, aby zapewnić Kreml, że Wielka Brytania i jej sojusznicy nie będą zachęcać ani wspierać członkostwa Ukrainy w NATO i starać się uspokoić rosyjskie obawy. Wydaje się, że nikt nie zadał sobie trudu, aby myśleć o konsekwencjach wojny na Ukrainie po piętach globalnej pandemii; ludzie muszą teraz pozbierać kawałki zepsutego porządku światowego i kryzysu energetycznego zrodzonego z całkowitego braku realpolitik.

Pragmatyczni Brytyjczycy stracili pragmatyczny charakter. Ze wszystkich ludzi wysłali Liz Truss, aby porozmawiała z bardzo doświadczonym rosyjskim ministrem spraw zagranicznych Siergiejem Ławrowem i nic dziwnego, że wróciła z pustymi rękami. Ławrow uważał, że jest całkowicie poza jej głębią i okazał pogardę dla jej braku kompetencji, nazywając swoje spotkanie z nią dialogiem z głuchymi. Rosjanie myślą w kategoriach strategicznej obrony ogromnej masy lądowej i jeśli nie rozpoznasz ich obaw, nie będą słuchać ani słowa, które powiesz. Dr Henry Kissinger, poprzedni amerykański sekretarz stanu, rozumiał to bardzo dobrze, podobnie jak ostatnio była przywódczyni Niemiec Angela Merkel.

To bardzo dobrze, aby żółto-niebieska flaga Ukrainy zdobiła budynki publiczne w Wielkiej Brytanii i klapy ministrów rządu, dopóki nie uświadomisz sobie, że heroiczne uczucia solidarności z słabszymi w wojnie na Ukrainie nie płacą rachunków.

Wojna jest teraz odpowiedzialna za światowy niedobór żywności, bezprecedensowy kryzys energetyczny i walkę o alternatywne źródła ropy i gazu. Ironia polega na tym, że stało się to właśnie wtedy, gdy świat w końcu zaczął dostrzegać, że ekstremalne zjawiska pogodowe, które sieją spustoszenie na całym świecie, są bezpośrednio związane ze zużyciem paliw kopalnych, takich jak ropa i gaz.

Aby odzwyczaić się od paliw kopalnych, świat potrzebuje, aby Rosja stopniowo regulowała swoją produkcję i dostawy ropy i gazu, a żeby to zrobić, konieczne jest ponowne połączenie z Rosją i zmuszenie jej i Ukrainy do za wszelką cenę zawnioskować o pokój.

Jednak wojna na Ukrainie trwa nieprzerwanie. Nawet stary koń wojenny, Winston Churchill, wpadł na pomysł, że lepiej jest szczękać niż wojną, ale wydaje się, że Władimir Putin z Rosji i Włodzimierz Zełenski z Ukrainy. Nie widać końca tej morderczej wojnie między nimi i jest niewiarygodne, że nie ma nawet procesu, aby ją powstrzymać, pomimo wszystkich szkód wyrządzonych obu krajom i całemu światu.

Umowa zbożowa była jedynym procesem, w którym obie strony zgodziły się współpracować w celu bezpiecznego przejścia przez korytarz eksportowy na Morzu Czarnym, który umożliwia zarówno Ukrainie, jak i Rosji eksport podstawowych produktów spożywczych, ale niestety nie można było kontynuować jest to bardziej ogólne zaprzestanie działań wojennych.

Mimo całej swojej kultury, cywilizacji i wyrafinowania Europejczycy, w tym Brytyjczycy, nie mogli zacząć rozmawiać z Rosją o pokoju na Ukrainie, pomimo wszystkich śmierci i zniszczeń, jakie on powoduje. Europa dwa razy w ubiegłym wieku pogrążyła ludzkość w wojnach światowych, które zabiły miliony; są to winni Ukrainie, reszcie świata i własnemu narodowi powstrzymanie tej daremnej wojny.

Alper Ali Riza jest radcą królewskim w Wielkiej Brytanii i byłym sędzią w niepełnym wymiarze godzin